| Podstawowe definicje |
| Krajowe Ramy Kwalifikacji |
| Tworzenie dokumentacji |
| Potwierdzanie efektów uczenia się |
| Seminaria i szkolenia |
| Akty prawne |
| Rektorska Komisja ds wdrażania KRK |
| Efekty kształcenia |
| Ważne adresy |
| Krajowe Ramy Kwalifikacji |   |
|
Krajowe Ramy Kwalifikacji (National Qualifications Framework) to opis wzajemnych relacji między kwalifikacjami, integrujący różne krajowe podsystemy kwalifikacji, służący większej przejrzystości, dostępności i jakości kwalifikacji, stworzony dla potrzeb rynku pracy i społeczeństwa obywatelskiego.
W szczególności, zawiera on opis hierarchii poziomów kwalifikacji. Każda kwalifikacja jest umieszczona na jednym z tych poziomów, któremu przyporządkowany jest odpowiadający mu poziom w Europejskich RamachKwalifikacji.
Ramy Kwalifikacji dla Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego (Qualification Framework for European Higher Education Area) przygotowane zostały w ramach Procesu Bolońskiego i przyjęte w 2005 roku na konferencji w Bergen. Określono w nich osiem poziomów, obejmujących pełną skalę kwalifikacji, od poziomów podstawowych (poziom 1 to np. świadectwo ukończenia szkoły) do zaawansowanych (poziom 8 to np. doktorat). Kraje UE, tworząc Krajowe Ramy Kwalifikacji, są zobowiązane przed upływem 2012 r., by wystawiane przez nie indywidualne zaświadczenia o kwalifikacjach (np. dyplomy uczelni) zawierały odniesienie do odpowiedniego poziomu europejskich ram. Osiem poziomów kwalifikacji wyznaczono na podstawie następujących kategorii:
- wiedzy,
- umiejętności,
- kompetencji personalnych i społecznych.
Ustawą z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym, ustawy o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki oraz o zamianie niektórych innych ustaw (Dz.U. 2011 nr 84 poz. 455) do polskiego systemu szkolnictwa wyższego formalnie wprowadzone zostały Krajowe Ramy Kwalifikacji (KRK). W ten sposób stworzone zostały podstawy prawne określające kształt KRK dla szkolnictwa wyższego w Polsce. Krajowe Ramy Kwalifikacji stanowią szczególną metodę opisu kwalifikacji zdobywanych w polskim systemie szkolnictwa wyższego poprzez określenie uzyskanych przez absolwenta efektów kształcenia. Wydany przez uczelnię wyższą dyplom ukończenia studiów stanowi potwierdzenie uzyskania przez absolwenta efektów kształcenia czyli wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych.
Główne cele wprowadzenia w Polsce Krajowych Ram Kwalifikacji:
- przejście z systemu edukacji opartego na nauczaniu i treściach programowych do systemu opartego na efektach kształcenia;
- stworzenie systemu dogodnego dla realizacji koncepcji uczenia się przez całe życie m.in. system walidacji efektów uczenia się pozaformalnegoi nieformalnego i na tej podstawie nadawanie kwalifikacji uczącym się;
- uelastycznienie systemu edukacji m.in. stworzenie praktycznych możliwości szybkiego reagowania na nowe potrzeby społeczeństwa i rynku pracy (autonomia uczelni w zakresie tworzenia kierunków studiów i kształtowania programów, zgodnie z metodologią KRK);
- mobilność - poprzez stworzenie warunków ułatwiających uznawanie w innych krajach, zwłaszcza w państwach członkowskich UE, kwalifikacji nadawanych w Polsce.
W Krajowych Ramach Kwalifikacji przyjęto, że:
- efekty kształcenia opisane są w kategoriach wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych;
- studenci zdobywają kwalifikacje na trzech poziomach (studia I, II i III stopnia) i w dwóch profilach (ogólnoakademickim i praktycznym).
W rozporządzeniu Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 2 listopada 2011 r.w sprawie Krajowych Ram Kwalifikacji dla Szkolnictwa Wyższego(Dz.U. 2011 nr 253 poz. 1520) określono Krajowe Ramy Kwalifikacji dla Szkolnictwa Wyższego, w tym opis efektów kształcenia dla profilu ogólnoakademickiego oraz dla profilu praktycznego w ośmiu obszarach kształcenia, a także opis efektów kształcenia prowadzących do uzyskania kompetencji inżynierskich.
W KRK wyodrębniono osiem obszarów kształcenia odpowiadających:
- naukom humanistycznym,
- naukom społecznym,
- naukom ścisłym,
- naukom przyrodniczym,
- naukom technicznym,
- naukom medycznym, naukom o zdrowiu oraz naukom o kulturze fizycznej,
- naukom rolniczym, leśnym i weterynaryjnym,
- sztuce.
Dla każdego z tych obszarów zdefiniowano efekty kształcenia dla dwóch poziomów i dwóch profili kwalifikacji. Nie zdefiniowano ich dla poziomu trzeciego odpowiadającego studiom doktoranckim, pozostawiając je w sferze autonomii uczelni.
Więcej informacji dotyczących Krajowych Ram Kwalifikacji dla szkolnictwa wyższego odnaleźć można na stronach internetowych Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego pod adresem: http://www.nauka.gov.pl/krajowe-ramy-kwalifikacji-dla-szkolnictwa-wyzszego
Co oznacza wprowadzenie Krajowego Systemu Kwalifikacji dla instytucji i każdego z nas?
Nowy sposób podejścia do kwalifikacji.